W 1856 roku w zk w Sieradzu umiera członek mojej rodziny. Czy istnieją jakiekolwiek dokumenty z których mógłbym się dowiedzieć '' co przeskrobał'' za co trafił do zk. Za wszystkie informacje z góry dziękuję .
6 lata 5 miesiąc temu#31633przez Hanna Hofman-Polańska
Replied by Hanna Hofman-Polańska on topic ZK Sieradz
mam ten sam problem.Jak P an cos ustali to proszę o kontakt.Ja podejrzewam,że przyczyną osadzenia była dezercja lub ucieczka z wojska .Był mieszkańcem Sieradza ale nie dotarłam do ksiąg ludności,być może są takowe w AP w Sieradzu?
Również mam przodka, który zmarł w tym więzieniu, w 1846 roku.
Znalazłem ciekawą historię tego więzienia: "...Więzienie sieradzkie, w przeciwieństwie do innych zakładów karnych w Królestwie Polskim, które nazywały się domami badań dlatego, że przebywali w nich zarówno więźniowie śledczy, jak i więźniowie karni - przeznaczone było tylko dla więźniów karnych. Stąd nazwa Więzienie Karne w Sieradzu. Areszt utworzono dopiero w 1860 roku. Więzienie Karne w Sieradzu było zakładem typowo izolacyjnokarnym i przeznaczonym dla więźniów skazanych na kary od 3 do 10 lat ciężkiego więzienia. W związku z typologią zakładów (więzienie ciężkie) więźniowie nosili na rękach i nogach kajdany o wadze 4 funtów. W 1844 roku wagę kajdan zmniejszono do 3 funtów.
W czasie pracy byli przykuci do maszyn lub taczek. Ubiory ich były proste i jednakowe. Otrzymywali jedną ciepłą, ale bezmięsną potrawę dziennie, a od 1843 roku dwa razy dziennie. Raz w tygodniu (piątek) stosowano post o chlebie i wodzie. Mięso w jadłospisie znajdowało się cztery razy w roku z okazji świąt. Jedynym dopuszczalnym napojem była woda. Przykładowy posiłek: dwa funty chleba dziennie oraz ciepła strawa, na którą składała się rozgotowana kapusta lub groch, lub kartofle, lub kasza, do tego dodawano okrasę, czyli odrobinę słoniny, a w dni postne odrobinę masła."
6 lata 5 miesiąc temu#31674przez Andrzej Kuśnierczyk
Replied by Andrzej Kuśnierczyk on topic ZK Sieradz
Tu ciekawy opis z guberni radomskiej. Podoba strukturę więziennictwa miała zapewne gubernia piotrkowska.
"W guberni radomskiej były dwa więzienia cywilne, jedno w Radomiu, drugie w Sandomierzu. Więzienia te zostały założone równocześnie z organizacją nowego sądowego prawa karnego na terytorium kraju z 1810 r. Więzienie w Radomiu od 1817 r. znajdowało się w budynku dawnego klasztoru benedyktynek (w 1809 r. klasztor został skasowany, a w budynkach zorganizowano lazaret). Budynek klasztorny był murowany, piętrowy, w kształcie czworoboku z wirydarzem pośrodku. Budynek stykał się od strony północnej z kościołem p.w. Św. Trójcy . Od 1820 r. odprawiane były nabożeństwa dla więźniów. Od 1846 r. urządzona była na pierwszym piętrze kapliczka więzienna . W więzieniu przetrzymywano osoby oskarżone o przestępstwa kryminalne i polityczne (uczestnicy powstań niepodległościowych, członkowie bojówek partii politycznych).
Więzienie radomskie podlegało: w odniesieniu do sądu – Sądowi Policji Poprawczej w mieście Radomiu, w odniesieniu gospodarczo-finansowym – pod Rząd Gubernialny Radomski, natomiast w strukturze administracyjnej pod Ministerstwo Spraw Wewnętrznych . Areszty sądowe (detencyjne) znajdowały się w 7 miastach guberni, mianowicie w: Kozienicach, Staszowie, Opatowie, Szydłowcu, Opocznie i Końskich. Miały tam siedziby Sądy Policji Prostej, z wyłączeniem Radomia i Sandomierza. W Radomiu i Sandomierzu od 1/13 września 1867 r. areszty detencyjne zostały przeniesione do więzień miejskich. Areszty detencyjne znajdowały się pod nadzorem miejscowych burmistrzów".
Autor
