Witam!!
Nie podejmę się przetłumaczenia dokumentów wskazanych przez Pana (zapisanych po łacinie). Zamiast tego proponuję te same akty ślubów, ale po rosyjsku.
Poniżej zamieszczam adresy do odpowiednich ksiąg na FamilySearch i stosowne tłumaczenie.
„6 Siedlec
Działo się we wsi Potok Złoty 22 stycznia/ 3 lutego 1885 r. w południe. Oświadczamy, że w obecności świadków Antoniego Tomzika 40 lat, a także Filipa Duchowicza 46 lat mieszkańców Siedlca, tego dnia zawarto religijne małżeństwo między Szymonem Gawęda wdowcem po zmarłej 10 stycznia tego roku żonie Mariannie Kozłownej (Kozieł), synem małżonków Kacpra i Katarzyny z Budzowskich, we wsi Jaroszowie urodzonym, we wsi Siedlcu zamieszkałym, rolnikiem, 39 lat z jednej – a Marianną Kuśmierz panną córką Jacka i jego żony Katarzyny Wiatrówny, także we wsi Siedlcu urodzoną i zamieszkałą, 21 lat z drugiej strony. (...)”.
Dalej podane są informacje o zapowiedziach.
„Siedlec 11
Działo się we wsi Potok Złoty 13 sierpnia 1883 r. (zapisano tylko jedną datę) o godzinie jedenastej rano. Oświadczamy, że w obecności świadków Andrzeja Moskala 50 lat, a także Franciszka Kuśmierza 34 lata siedlczan, tego dnia zawarto religijne małżeństwo między Szymonem Gawęda wdowcem po zmarłej 7 lipca tego roku żonie Mariannie Ruman, rolnikiem, synem Kacpra i Katarzyny we wsi Siedlec urodzonym i zamieszkałym, 38 lat, z jednej strony – a Marianną Kozieł panną, córką Jana i Ludwiki z Niesmacznych, także we wsi Siedlcu urodzoną i zamieszkałą, 22 lata z drugiej strony. (...)”.
(oczywiście 13 sierpnia 1883 r., a nie 13 sierpnia 1885 r. Już poprawiłem. Dziękuję za zwrócenie uwagi na ten błąd w pierwotnym zapisie)
Z tego aktu wynika, że Szymon Gawęda był podwójnym wdowcem. Poniżej link do pierwszego jego ślubu z Marianną Ruman (21/1863). Akt ten zapisano po polsku.
Chyba jest jakiś błąd z tymi ślubami i pogrzebami.
Gawęda żeni się z M. Ruman w 1863, która umiera 07.07.1885 r. a już 13.08.1885 r. żeni się z M.Kozioł, która umiera (wstecz) 10.01.1885 r. a następnie już 22.01/01.02.1885 r. żeni się po raz trzeci z A.Kuśmierz?
Pozdrawiam JKR.
The following user(s) said Thank You: Piotr Słabosz, Elżbieta Kowalska, Werner Bujotzek
..literówka - zamiast 1883 r., jest 1863 r.
1. 7.07.1883 r. umiera Marianna Ruman
2. 13.08.1883 r. żeni się Gawęda z Marianną Kozioł(?)
3. 10.01.1885 r. umiera Marianna
4. 3.02. 1885 r. Gawęda żeni się z Kuśmierz (nie 1.02. ale to drobiazg)
The following user(s) said Thank You: Piotr Słabosz, Werner Bujotzek
Przysłowiowe „dwa słowa” na temat żałoby w kościele katolickim. Prawo Kanoniczne nie reguluje okresu żałoby i nie regulowało. Zaskoczenie? Czas po odejściu bliskich okazuje się na zewnątrz, tak jak nakazuje zwyczaj i tradycja w danym regionie.
Jak było w przeszłości? Możemy opierać się na przekazach, przede wszystkim w pamiętnikach, dziennikach, artykułach w gazetach. Rozpacz po śmierci dziecka, matki, młodych zakochanych itd., często pojawia się w literaturze pięknej. Łatwo zauważyć, że ból po stracie, przeżywany wewnętrznie, a okazywanie uczuć zewnętrznie, to dwie sprawy.
Wracając do naszych przodków. W żadnym razie nie upatrywałabym w powyższym opisie wdowca, charakteru kobieciarza. Powtórne ożenki, w krótkich odstępach czasu, zdarzały się bardzo często. Podyktowane były zapewnieniem opieki nad dziećmi, których matka wcześnie odeszła oraz (zabrzmi to źle) uzupełnieniem rąk do pracy. Niepisanym prawem było również, by ojciec osieroconych dzieci żenił się z siostrą zmarłej żony lub dziewczyną z jej najbliższej rodziny. W drugą stronę to również działało. Z bratową żenił się któryś z braci. Przykład z mojej rodziny. Po śmierci siostry mojej babci, wdowiec żeni się z ...córką drugiej siostry. Innymi słowy, dziewczyna wychodzi za mąż za swego wuja tylko dlatego, żeby dziecko wychowywało się w tej samej rodzinie. Tłumaczyłam kiedyś metryki takich właśnie ślubów, gdzie wdowiec poślubiał kolejne siostry swojej zmarłej, pierwszej żony i grzebał zmarłe, ledwo co urodzone dzieci. Scenariusz na film, naprawdę. Na sto zgonów, mniej więcej połowa to śmierć dzieci w pierwszym roku życia, dzieci martwo urodzone i kobiety zmarłe w wyniku komplikacji poporodowych.
Ówczesne prawo, czyli Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego narzucał jedynie kobiecie (wdowie) okres ponownego zawarcia małżeństwa, było to 10 miesięcy od śmieci męża.
Ostatnia8 lata 1 miesiąc temu edycja: Elżbieta Kowalska od.
The following user(s) said Thank You: Michał Mugaj, Werner Bujotzek
Autor
