"с владельцомъ [zamiast: владельцемъ] мельницы в д. Цеслинъ Cимxою Вроцлавским"
Nie ma wątpliwości w tym miejscu, że zaczyna sie nawzisko z "s" a nie z "sz" i w mianowniku imię to brzmi Simka a nie Simek. Ponieważ jednak po literach c, sz, szcz [с, ш, щ] w języku rosyjskim pisze sie "i", nigdy "y", więc może to być również imię (w mianowniku:) Symka.
Inna sprawa, że pisarz kilka liter potrafił zapisać jednym znakiem i głowy bym nie dał, że to Simcha a nie Simka. Jesli brac pod uwagę jeden wyraz i jeden dokument. Pana pewnośc sugeruje, że nie ma Pan wątpliwości, że chodzi o Simchę (ewentualnie Symchę). Na pewno jednak, tu przynajmniej w 5 załączonych stronach dokumentów, nie Szimchę (ewentualnie Szymchę). Co nie znaczy też, że na jedno wychodzi, jesli tego człowieka, albo to imie, w innych dokumentach pisano RÓWNIEŻ przez "sz". Ludzie myślący dlatego przytaczali obok imiona własne w pisowni także oryginalnej, zapisane literami alfabetu polskiego. Nie każdy jednak posiadał wyobraźnię.
Ponieważ jednak po literach c, sz, szcz [с, ш, щ] w języku rosyjskim pisze sie "i", nigdy "y"
==>
Ponieważ jednak po literach c, sz, szcz [с, ш, щ] w języku rosyjskim pisze sie "i", nigdy "y" [W IMIONACH ! - pominę uzasadnienie]
Ale, między Bogiem a prawdą, dla imienia Сисой (fonetycznie : Sisoj, ; Sysoj) znalazłem ludowaąformę zapisu przez "y": Сысой (fonetycznie: Sysoj) - wszędzie akcent na ostatniej sylabie.
Witam !
W tłumaczeniach raz było Simcha, a innym razem Szymcha. W Pamiatnoj kniżce Kieleckoj Guberni do 1901 roku podawano Simcha, a od 1902 do 1912 Szimcha (w 1913 r. młyn po spaleniu kupił kolejny starozakonny Josek Lejbek Salomon). Do kompletu mogę dodać, że w jednym dokumencie znalazłem podaną właścicielkę ... Simcha Wrocławska (imię Simcha jest żydowskim imieniem zarówno męskim, jak i żeńskim). Ale to jest mniej ważne !
Pozdrawiam !
Tadek
