1/ jestem u znajomego, oglądamy coś na jego komputerze i stwierdzamy, że dobrze by było, gdybym treści, które widzimy na jego ekranie miał u siebie w domu. Wtedy bez bawienia się w kopiowanie, wypalanie czy e-mailowanie, wyciągam aparat marki "głup" z kieszeni, ustawiam go w tryb "makro" i po chwili jest po sprawie (a do wykorzystania nie muszę używać komputera).
2/ wybieram się w teren i dobrze byłoby mieć kawałek mapy z sobą. Robię zdjęcia mapy, wyświetlane na ekranie (tym samym "głupem") i "głupa" zabieram z sobą. Zawsze mogę w trybie podglądu zdjęcia znaleźć na mapie interesujący szczegół. W ten sam sposób można potraktować np. rozkład jazdy czy notatki innego rodzaju.
3/ w trybie awaryjnym, gdy chcę zachować informację widzianą na ekranie i jednocześnie wiem, że naciśnięcie jakiegokolwiek klawisza wyśle zawartość ekranu do niebytu. Np. zdjęcia ustawień systemowych komputera tuż przed zamiarem "podnoszenia" systemu czy jego części.
4/ w celu zmiękczenia (pozbawienia lub rozmycia szczegółów zdjęcia) w fotografii "artystycznej" - wtedy ekran musi być nieskazitelnie czysty.
Generalnie: zdjęcia ekranu wykonuje się tak samo jak zdjęcia innych obiektów o podobnej wielkości:
1/ tryb "makro" - niekoniecznie, zależy od właściwości obiektywu w aparacie,
2/ zachowanie szczególnej staranności w odniesieniu do ostrości zdjęcia (można kontrolować na podglądzie),
3/ dobrze jest w jakiś sposób zastabilizować aparat, by zdjęcie nie było poruszone (statyw, krawędź szafy, czółko łokieć i kolano - bywają skuteczne po opanowaniu i wzbudzają niemałe zainteresowanie),
4/ niedopuszczalne jest użycie flesza.
5/ ze względu na silne deformacje geometryczne zdjęć wykonywanych z małej odległości (obiektywy tak właśnie majom), korzystniej jest robić zdjęcia z większej odległości, z jednoczesnym zastosowaniem zooma i p.3/.
Pozdrowienia
Kazimierz
Kiedy żartuję - to żartuję, ale kiedy jestem poważny... to też żartuję. Poza tym bywam wściekły
