Bór 51. Działo się we wsi Przystajń 07./20. lutego 1911 r. w południe.
Ogłaszamy, że w obecności świadków Jana Dryńda, lat 42 i Macieja Kulej, lat 34,
obaj rolnicy z Wilczej Góry, zawarto w dniu dzisiejszym religijny
związek małżeński między Franciszkiem Dryńda, kawalerem,
rolnikiem, lat 23, synem Józefa i Marianny z d. Rentmin?, małż.
Dryńda, rolników, urodzonym i żyjącym w Wilczej Górze
a Marianną Radlak, panną, lat 23, córką Antoniego i Józefy z d. Augustynowicz, małż.
Radlak, rolników, urodzoną i żyjącą przy rodzicach w Borze.
Ślub poprzedziły 3 zapowiedzi w dniach...
Dyspensę od trzeciego i czwartego stopnia pokrewieństwa dał nowożeńcom biskup
kujawsko-kamieński dnia 27.01. br. nr 448.
Nowożeńcy oświadczyli, że zawarli umowę przedślubną u częstochowskiego notariusza W. Ł.
Małkowskiego 30.01./12.02. br.
Ślubu udzielił ksiądz....
Akt przeczytano niepiśmiennym itd.
Ostatnia5 lata 3 miesiąc temu edycja: Stanisław Jegier od.
The following user(s) said Thank You: Piotr Drynda
Bardzo dziękuję za tłumaczenie.
Mam jeszcze kilka pytań.
1. Kiedy się to wydarzyło? Siódmy czy dwudziesty luty?
2. Nazwisko rodowe Marianny może brzmieć Ręczmień lub Ręczmin?
3. Czy orientuje się Pan gdzie mogę szukać tej dyspensy? Zakładam, że noworzeńcy byli kuzynami?
Widzę, że jest Pan początkujący.
Daty są w metrykach, pisanych po rosyjsku, podawane wg kalendarza juliańskiego /prawosławnego, pierwsza cyfra/ i gregoriańskiego /rzymsko-katolickiego, druga cyfra/. Do 1900 r. różnica wynosiła 12 dni a od 1900 r., 13 dni.
Do drzewa genealogicznego w Polsce używa się, z reguły, tej drugiej cyfry.
W nazwisku rodowym Marianny nie występuje litera "cz", litera "ę" może być jak najbardziej /zamiast "en"/.
Kuzynami byli na pewno. W pierwszej kolejności powinien się Pan zwrócić do archiwum, żeby sprawdzili, czy nie ma tej dyspensy w alegatach. Jeżeli tam jej nie będzie to musi się Pan zwrócić do kurii biskupiej. Jest też, z pewnością, w aktach w parafii ale wyciągnięcie jej od proboszcza, zazwyczaj, jest bardzo trudne.
The following user(s) said Thank You: Piotr Drynda
Ponieważ rosyjskie "e" czytamy jako "je" a "n" z miękkim znakiem jako "ń" zapis nazwiska w metryce brzmi "rjentmiń".
Jak naprawdę nazwisko brzmiało po polsku trzeba by oprzeć się na wiarygodnym dokumencie urzędowym, jednak przez lata trzeba mieć to na uwadze wiele nazwisk ulegało różnym przeobrażeniom.
No i jeszcze dokładnie to było tak:
Do 1867 roku akta sporządzano w języku polskim. Od 1868 roku zgodnie z
postanowieniami Komitetu Urządzającego Królestwa Polskiego wprowadzono
język rosyjski. Na przełomie 1867 i 1868 roku zaczęto również stosować
podwójną datację według kalendarza gregoriańskiego, używanego dotychczas
w Królestwie Polskim (nowy styl) i juliańskiego, obowiązującego w
Cesarskie Rosyjskim (stary styl). W XIX wieku różnica pomiędzy
kalendarzem juliańskim, a gregoriańskim wynosiła 12 dni. Od 1 marca 1900
roku zwiększyła się ona do 13 dni.
Ustawodawstwo Księstwa Warszawskiego w zakresie prowadzenia akt stanu cywilnego
zmienił, uchwalony 13 czerwca 1825 roku, Kodeks Cywilny Królestwa
Polskiego. Z dniem 1 stycznia 1826 roku przywrócono wyznaniowy charakter
rejestracji metryk stanu cywilnego. Zgodnie z artykułem 71 nowego
Kodeksu „w chrześcijańskich wyznaniach akta stanu cywilnego połączone
będą z metrykami kościelnymi”. Duchowni, pełniący równocześnie funkcję
urzędników stanu cywilnego, sporządzali dwa identyczne egzemplarze
aktów. Pierwszy z nich wpisywany do ksiąg zwanych unikatami, pozostawał w
parafiach i przeznaczony był dla potrzeb kościoła. Unikaty prowadzono w
trzech seriach. Odrębnie rejestrowano w nich akta urodzeń, małżeństw i
zgonów. Każda z wspomnianych ksiąg wykorzystywana była przez kilka lat,
aż do momentu zapisania wszystkich kart. Drugi egzemplarz aktów,
nazywany duplikatem, przekazywany był do archiwów wydziałów hipotecznych
przy właściwych sądach i miał służyć władzom świeckim. Duplikat
stanowiła jedna księga, podzielona na trzy części, tj. na akta urodzeń,
małżeństw i zgonów, która zamykana była po upływie roku kalendarzowego. Z
końcem roku osoba prowadząca wpisy dokonywała adnotacji o ilości
poszczególnych aktów oraz sporządzała alfabetyczny indeks osób
urodzonych, zaślubionych i zmarłych, przy czym w skorowidzu małżeństw na
pierwszym miejscu umieszczano zawsze nazwisko mężczyzny. Zasady
gromadzenia alegat pozostały niezmienione. Przechowywane one były
łącznie z duplikatami w archiwach hipotecznych. Formę i treść
poszczególnych rodzajów aktów regulowały przepisy nadmienionego wyżej
Kodeksu Cywilnego.
Pozdrawiam JKR.
The following user(s) said Thank You: Piotr Drynda
Autor
