Spotkanie 14.12.2016.
Gościliśmy Igora Strojeckego, który opowiedział nam o swojej książce i jej bohaterze, dziadku Igora, Leonie Barszczewskim.
"Utracony świat. Podróże Leona Barszczewskiego po XIX-wiecznej Azji Środkowej"
A. Prace historyczne twórcy zespołu
1. Dzieje diecezji częstochowskiej (D)
Inwentarz ksiąg metrykalnych
(jednostki archiwalne pozyskane w 2016)
Inwentarze Archiwum Archidiecezji Częstochowskiej im. ks. Walentego Patykiewicza w naszej bibliotece:
No i czas na kolejny wykład, tym razem będzie trochę świątecznie. Zaprosiliśmy po raz kolejny znanego już nam Igora Strojeckego, który opowie nam o swojej książce, której bohaterem jest dziadek Igora Leon Barszczewski.
"Utracony świat. Podróże Leona Barszczewskiego po XIX-wiecznej Azji Środkowej"
Spotykamy się jak zawsze w drugą środę miesiąca tj. 14 grudnia 2016 godz. 17.00
Miejsce Pałac Ślubów
ul. Focha 19/21
Historia niezwykłego człowieka, XIX-wiecznego badacza Azji Środkowej, którego dokonania wciąż czekają na odkrycie!
Czytelniku, trzymasz w rękach książkę o naprawdę nieprzeciętnym człowieku. Jej bohaterem jest zafascynowany Azją fotograf i podróżnik, który na szklanych płytach negatywów utrwalił niepowtarzalne widoki krajobrazów i miast Azji Środkowej, zwłaszcza Samarkandy. To dzięki niemu możemy spojrzeć na twarze rdzennych mieszkańców dalekich zakątków Azji sprzed ponad stu lat. Leon Barszczewski uchwycił w kadrze obiektywu chwile grozy podczas górskich wypraw, utrwalił piękno i majestat lodowców oraz potęgę gór. Jednak najważniejsi byli dla niego ludzie — z jego fotografii spoglądają na nas bekowie i wieśniacy, biedacy i bogacze, tancerze i obłąkani, a nawet muzułmańskie kobiety odsłaniające twarze. Dla wielu z nich Barszczewski był pierwszym spotkanym Europejczykiem. Te jedyne w swoim rodzaju obrazy przenoszą nas w świat zagubiony i nieznany, nieomal baśniowy…
Publikacja, będąca swoistym zwierciadłem duszy Barszczewskiego, jest owocem przeszło trzydziestoletnich badań genealogicznych Igora Strojeckiego oraz fascynacji postacią i dokonaniami jego pradziadka — podróżnika i fotografa Leona Barszczewskiego. Nieistniejący już świat autor odtworzył na podstawie notatek samego podróżnika, artykułów publikowanych w prasie oraz wspomnień jego córki, Jadwigi Barszczewskiej‑Michałowskiej.
...dłuższe obcowanie z półdzikimi mieszkańcami nauczyło mnie wielu rzeczy. Jak fałszywie i źle sądzimy tych biedaków. Najczęściej sami jesteśmy przyczyną nieporozumień, jakie wynikają pomiędzy nami i nimi. Niejednokrotnie sam, zdawało się, byłem w położeniu bez wyjścia wśród tych półdzikich ludów, gdzie byle drobiazg mógł pociągnąć za sobą utratę życia. A przecież zawsze dawałem sobie radę, co zawdzięczam temu, że stosunek mój do mieszkańców był zawsze serdeczny, że starałem się wniknąć w ich życie, zwyczaje i obrzędy, wierzenia i przesądy. Zjednałem sobie wśród nich wielu prawdziwych przyjaciół. Dziewiętnaście lat obracałem się między nimi i nie mogę znaleźć ani jednego przykładu ich rzekomej zwierzęcości, o czym tak chętnie piszą rozmaici podróżnicy.
L. Barszczewski
Igor Strojecki — pasjonat genealogii, publicysta, varsavianista. Z zapałem przywraca pamięć o swoich niezwykłych przodkach, m.in. aktorce Elżbiecie Barszczewskiej, psychologu i wynalazcy Julianie Ochorowiczu oraz pradziadku Leonie Barszczewskim. Jest autorem licznych artykułów o słynnym fotografie Samarkandy, katalogów towarzyszących wystawom oraz obszernego hasła do słownika biograficznego. Jest także autorem i inicjatorem wielu wystaw poświęconych wyżej wspomnianym przodkom, prezentowanych w muzeach i instytucjach kultury w całej Polsce. Często wygłasza prelekcje i udziela wywiadów na temat dokonań swojej rodziny oraz wartości badań genealogicznych. Aktywnie uczestniczy w imprezach kulturalnych, takich jak Noc Muzeów czy Festiwal Nauki. Za swoją społeczną działalność uhonorowany nagrodami (m.in. w roku 2012 otrzymał nagrodę Ludomira Benedyktowicza, a w 2014 “Złoty Liść” Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Retro im. M. Fogga).
Motto Igora Strojeckiego brzmi: “Być może nie narodził się jeszcze ten, który kiedyś zapuka do twoich drzwi i o historię twojej rodziny poprosi”.
Leon Barszczewski (1849–1910) urodził się w Warszawie, a dzieciństwo spędził w Guberni Chersońskiej na Ukrainie. Po ukończeniu szkół wojskowych wstąpił do armii carskiej. W latach 1876–1897 służył w batalionie w Samarkandzie. W tym czasie podejmował wyprawy o znaczeniu militarnym i badawczym. Penetrował dorzecza Zerawszanu, Amu-darii, Fan-darii, Iskander-darii, Góry Hisarskie, Zerawszańskie, Tien-szan, lodowce Pamiru; dotarł nawet do Mazar-i-Szarif. Prowadził badania botaniczne, zoologiczne, geologiczne, glacjologiczne, a także archeologiczne. Odkrył liczne złoża kamieni szlachetnych, złota, srebra i węgla kamiennego oraz innych kopalin. Głęboko interesowały go życie codzienne, kultura, obrzędy, legendy i muzyka ludów Wschodu, co utrwalił na fascynujących, unikalnych fotografiach. Za swoje zdjęcia został nagrodzony złotymi medalami na wystawach w Paryżu i Warszawie. Po odwołaniu z Samarkandy wziął udział w wojnie rosyjsko-japońskiej. Ostatnie lata życia spędził w Siedlcach, gdzie ufundował Żeńską Szkołę Handlową (obecnie II LO im. św. Królowej Jadwigi).
Niezwykłe zdjęcia. Nawet dzisiaj, w dobie dronów i satelitów z kamerami, trudno byłoby znaleźć się w wielu z tych miejsc. Dotarcie do nich wymagało niezwykłej pasji i nietuzinkowej osobowości. Równie ciekawa jest historia zachowania tych fotografii. To był polski Indiana Jones.
Tomek Bagiński
Autor wybornie przybliżył nam sylwetkę podążającego w iście londonowskim duchu za pionierskimi wyzwaniami badacza Azji Środkowej końca XIX wieku i jednocześnie znakomitego fotografa zagubionego świata.
Jacek Pałkiewicz
Warszawa, gdzie urodził się bohater tej książki Leon Barszczewski, i Samarkanda, gdzie częściowo rozgrywa się jej akcja, w drugiej połowie XIX wieku znajdowały się w jednym państwie. Polacy w Imperium Rosyjskim byli nie tylko powstańcami sprzeciwiającymi się potędze caratu, ale także, jako wojskowi, potęgę tę umacniali. Losy Barszczewskiego pokazują, że oba wątki — powstańczy i imperialny — często się zbiegały. Barszczewski, syn powstańca dumny z polskich patriotycznych zrywów, był jednocześnie carskim oficerem zaangażowanym w kolonizację Turkiestanu. Do historii przeszedł jako autor znakomitych zdjęć, które do dziś pozostają ważnym źródłem wiedzy o przyrodzie, a przede wszystkim o życiu mieszkańców tego regionu. Życie samego Barszczewskiego dotychczas pozostawało w cieniu. Teraz, dzięki gigantycznej pracy jego prawnuka, Igora Strojeckiego, możemy je wreszcie poznać.
Ludwika Włodek
Ludzie odważni docierają na krańce świata, a my wiemy, że coś leży za horyzontem. Ale to dzięki tym, którzy są dość wytrwali, żeby ten świat dokumentować, wiemy też, jaki ten świat jest, możemy zrozumieć go lepiej. Leon Barszczewski był jednym z najwybitniejszych eksploratorów Azji Środkowej, a dzięki jego fotograficznej pasji mamy dziś szansę podziwiać unikatowe w skali świata fotografie dawnej Samarkandy, Buchary, Pamiru. Miał niezwykły wkład w badania obcych kultur, ale też ocalił je od zapomnienia, uwiecznił, zanim stały się historią. Dzięki temu w jakimś sensie możemy też podróżować w czasie. Barszczewski miał w sobie tego samego ducha, który stał się podstawą stworzenia „National Geographic”, dlatego jego fotografie i wspomnienia trafiły na łamy polskiej edycji magazynu w 2008 roku. Teraz, zebrane w książce Utracony świat…, ocalą od zapomnienia tę wybitną postać.
Martyna Wojciechowska
W listopadzie gościliśmy Panią Iwonę Łaptaszyńską, prezesa Towarzystwa Genealogicznego Centralnej Polski z siedzibą w Łodzi z wykładem
"Wojenne losy Polaków na przykładzie trzech braci Marynowskich".
Snując opowieść wspomaganą licznymi dokumentami i zdjęciami o losach Stanisława, Jana i Zdzisława przemierzamy znaczną część Europy. Słyszymy o X Pułku Dragonów (I Dywizja Pancerna), o obozie jenieckim w Starobielsku i dołach śmierci w Piatichatkach koło Charkowa, o młodzieńczych wojennych przygodach najmłodszego z braci i jego służbie w RAF-e.
Iwona Łaptaszyńska. Inżynier włókiennik. Główne zainteresowania: genealogia, turystyka, fotografia. Jedna z dwunastu członków założycieli Towarzystwa Genealogicznego Centralnej Polski, pełnione funkcje sekretarz TG, a od połowy 2008r. prezes. Współpracuje ze środowiskami genealogicznymi na terenie kraju i zagranicy. Prowadzi wykłady, zamieszcza sporo opracowań na stronach o charakterze genealogicznym. Poszukuje korzeni rodzin Marynowskich, Jaszczyńskich, Zaleskich, Łaptaszyńskich, tereny poszukiwań: Łódź, Radom, Gorlice, Kraków, Bochnia, Tarnów, Lwów i okolice, Czechy, Austria.
Szczególną uwagę poświęca Kresom. Interesuje ją zarówno ich historia, jak i teraźniejszość. Wraz z mężem Mieczysławem jeździ na Ukrainę, co owocuje licznymi zdjęciami zamieszczanymi między innymi w galerii http://www.marynowski.pl/kresy.html
Członek Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo - Wschodnich
Koleżanki i Koledzy,
zwracam się do Was z bardzo osobistym apelem o pomoc w odtworzeniu losów naszych kolonistów z terenu obecnej Przystajni.
Na naszym forum wielokrotnie podejmowaliśmy temat osadnictwa w Czarnym Lesie, Kuźnicy Kiedrzyńskiej, Puszczewa, Lindowa, Aleksandrowa, Huty Starej czy Kamienicy.
Dla mnie osobiście, jako potomka tej fali osadniczej, poruszane zagadnienia były ważne i pozwalały budować lokalną tożsamość.
Podjąłem się w swojej pracy magisterskiej próby zrekonstruowania procesu osadniczego jaki zainicjował Ksawery Paciorkowski w 1845 roku. Szukając szczegółowych informacji znalazłem w Archiwum w Częstochowie, a następnie przedstawiłem na forum odnaleziony dokument, który nazwałem „inwentarzem Przystajni i pozostałych miejscowości należących do Ksawerego Paciorkowskiego”. Dokument ten powstał prawdopodobnie na przełomie roku 1847/48. Podpisany został 22 stycznia / 3 lutego 1848 roku.
Dziś przedstawiam Wam kolejny dokument, który ilustruje tą właśnie kolonizację. Zamieszczam go w oryginale bez dodatkowego komentarza. Możemy na jego podstawie utworzyć imienną listę kolonistów, z wysokością zobowiązań i wielkością dzierżawionej ziemi.
W komentarzach do listy, umieszczać będę informacje, dotyczące miejscowości z jakiej osadnicy dotarli do Przystajni. Swoją wiedzę opieram na aktach notarialnych Ignacego Budrewicza, aktach metrykalnych Przystajni, Siółkowic, Czarnego Lasu i Wielunia.
Was Koleżanki i Koledzy proszę o przychylność. Jeżeli odnajdziecie na tej liście swoich przodków, zechciejcie podzielić się dalszymi losami Waszych rodzin. Dokument datowany jest na 22 stycznia / 3 lutego 1848 roku. Proszę o przekazywanie informacji o kolejnych przyjazdach osadniczych, które patrząc po spisie nazwisk na pewno miały miejsce.
Z wyrazami szacunku
Robert Kunert
W roku 1849 z drugą żoną Marianną Heller / Holler chrzczą Józefa a w 1851 roku córkę dwóch imion Rozalię Matyldę (w tym akcie zmienione jest także imię matki na Rozalia Heller / Holler) Zapraszamy na kolejny już listopadowy wykład w Naszym Towarzystwie.
Tym razem gościć będziemy Panią Iwonę Łaptaszyńską prezesa Towarzystwa Genealogicznego Centralnej Polski z siedzibą w Łodzi
"Wojenne losy Polaków na przykładzie trzech braci Marynowskich".
Spotykamy się jak zawsze w drugą środę miesiąca tj. 9 listopada o 17.00
Miejsce; Pałac Ślubów ul. Focha 19/21
Wstęp Wolny
Czekam na zdjęcia Na stronach Archiwum Archidiecezji pojawił się wykaz (Inwentarz) ksiąg sprowadzonych do archiwum w bieżącym roku:
http://www.aacz.czestochowa.pl/art.php?id=1477330253,1477330290&langu=pl
to ponad 500 ksiąg metrykalnych
Październikowy wykład p.t. ”Encyklopedia Częstochowy” - Stan zaawansowania nad hasłami biograficznymi - wygłosił dr Juliusz Sętowski, kierownik Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy.
Doktora Juliusza Sętowskiego nie musimy przedstawiać, to współzałożyciel Towarzystwa i zawsze nam życzliwy szef Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy.
