Godło Kurpfalz. Są na nim 3 pola: w pierwszym z lewej, na czarnym tle pyszni się złoty lew Staufów, z czerwoną koroną, językiem i pazurami. Znak ten wyraża pretensje do
cesarskiego pochodzenia dziedzicznych władców Palatynatu (księstwem tym w r. 1156 cesarz Fryderyk Barbarossa, ze szwabskiej dynastii Staufów, obdarował
swojego przyrodniego brata, Konrada von Staufen(2)). W kolejnym polu widzimy globus zwieńczony krzyżem - zwany u nas jabłkiem królewskim - rzymski symbol władzy cesarskiej nad światem, wyrażający szczególną pozycję księcia Palatynatu, który był nie tylko jednym z siedmiu elektorów, ale i zastępował cesarza podczas jego nieobecności. Owo cesarskie jabłko, przedstawione w
godle Palatynatu (a także Bawarii, o czym za chwilę), jest dziś zdeponowane - wraz z innymi insygniami władcy Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego - we wiedeńskim skarbcu na Hofburgu. I wreszcie trzecie pole: srebrno-błękitne godło Wittelsbachów, których
rodzina, podzielona w czasie reformacji na linię protestancką i katolicką, władała przez kilkaset lat Palatynatem (od 1214 r.) i Bawarią. Jako ciekawostkę, znajdziesz w załączniku kolumnę graniczną księstwa Bawarii z roku 1718 z wyrytym na niej godłem Wittelsbachów, przejętym zresztą w XIII w. od wygasłej rodziny grafów von Bogen.
Wittelsbachowie, władający Palatynatem, dodali sobie z czasem do swojego srebrno-niebieskiego godła lwa Staufów. W ten sposób powstało godło Bawarii.
W zasadzie bawarskim Wittelsbachom nie przysługiwał
przywilej zasiadania w siedmioosobowym kolegium elektorskim, ale zawsze mieli do tego mocne pretensje, aż w końcu, w wyniku wojny trzydziestoletniej, zapewnili
sobie tytuł elektorów.
W godle Bawarii, podobnie jak w godle Palatynatu, widnieje królewskie jabłko - najpierw jako symbol obecności władców Palatynatu w kolegium elektorskim,
a później, gdy Bawaria stała się królestwem (ostatnio była nim na krótko po abdykacji cesarza w 1918 r., zanim przekształciła się w Bawarską Republikę Radziecką), symbol jego niezależności.
Wracając do godła Wittelsbachów, liczba jego srebrnych pól określała liczbę terytoriów, nad którymi rozciągało się ich panowanie. To się zmieniało, dochodząc w pewnym momencie do 42.
Wszystkie omówione przeze mnie elementy widzimy zarówno w herbie Kurpfalz, jak
i Bawarii. Godła Wittelsbachów brakuje natomiast, nie wiedzieć czemu, we współczesnym herbie Nadrenii-Palatynatu (jest w nim jednak lew Staufów).
W godle Hilsbach widoczne jest wyraźnie godło Wittelsbachów, władców Kurpfalz, rezydujących przez stulecia w odległym o jakieś 20 km Heidelbergu. Pewnie
dlatego, że Hilsbach było ośrodkiem administracyjnym okolicy, słynącej już od czasów rzymskich z doskonałych win, w których lubowali się książęta Palatynatu.
Paweł Najnigier (c.d. korespondencji z redakcją \"Korzeni\".
Andrzeju!
Opublikowana przez ciebie korespondencja Pawła Najnigiera jest dla mnie niezwykle cenna. Czy masz więcej informacji? Czy Paweł zechciałby sam podzielić się nimi? Czy w \"Korzeniac\"ukazał się artykuł o Czarnym Lesie?
Przypomnę, że niezwykle cennym źródłem do badań nad tą miejscowością jest \"Społeczność Protestancka w ziemi lipskiej w XVIII - XX wieku\" wydana przez WSP w Częstochowie i dostępna jeszcze w wydawnictwie (Akademia Jana Długosza) za 1 zł!!! Jest to 200 stronicowa książka.
Mam w swoim archiwum 100 letnią mapę Wirtembergii na której znajduje się Hilsbach i Sinsheim, prześlę ją administratorowi i jesli zechce zamieścić to będziecie mogli ją obejrzeć.
Po za tym poszukuję najstarszej możliwej mapy/widoku podczęstochowskiego Czarnego Lasu, czy ktoś takim dysponuje?
Liczę na kontynuację tematu.
Mam w swoim archiwum 100 letnią mapę Wirtembergii na której znajduje się Hilsbach i Sinsheim, prześlę ją administratorowi i jesli zechce zamieścić to będziecie mogli ją obejrzeć.
Paweł anonsował już przed laty artykuł o Hilsbach , ale wciąż zbierał wiadomości i efekcie nazbierało się tego tyle, że jeden artykuł nie wystarczy.
Warto już chyba pomyśleć o pierwszej publikacji pod auspicjami Towarzystwa Genealogicznego -np. \"Cudzoziemcy okolic Częstochowy\" (samo miasto również miało sporo przybyszów z różnych miejsc Europy), w której można zamieścić dotychczasowe ustalenia i informacje o rodzinach.
