Bigielmajerowie- koloniści przybyli do Przystajni-skąd?

Witam,
znalazłam akt, w którym pojawia się miejsce pochodzenia Bigielmajerów, ale nie mogę go odczytać. Jest to miejscowość na Sląsku (środek skanu- poniżej ..."syn Franciszka i Józefy...").
Czy ktoś z Państwa da radę odczytać o jaką miejscowość chodzi?
Pozdrawiam
Ewa

Pierwszy znak to chyba "S" - patrz słowo syn w wierszu poprzedzającym i swidietieliami dwa wiersze niżej.
Drugi znak to może być "ł" - patrz słowo Śląsk albo np. "cz" - patrz słowo czto w w wierszu drugim i czasow w trzecim wierszu.
Trzeci znak wygląda jak "a".
Czwarty znak jak "r".
Piąty znak może być "g" albo "cz" albo wszystko inne.
Szósty znak to "o".
Siódmy znak to może być "w" - ale wcale nie musi.
Ósmy to "c".
Dziewiąty to pewnie "je" (tutaj "e").

Jeśli przyjąć, że ostatnie trzy znaki odgadłem prawidłowo, to końcówka nazwy miejscowości brzmi "wce".
Kombinując dalej można domniemywać, że nazwa miejsca to:
- rzeczownik rodzaju męskiego liczby mnogiej (np. Dmuchawce), jeśli skryba posługiwał się językiem polsko-rosyjskim (transliterował na rosyjski nieprawidłową (mianownik) formę nazwy polskiej - na Śląsku używano równolegle nazw polskich i niemieckich),
- rzeczownik rodzaju żeńskiego zakończony na "wka" (np. "Dachówka", w "Dachówce")

Podsumowując: szukałbym nazwy w/g następującego wzorca:

S?ar?owka albo S?ar?owce

Zły przykład, ale spełniający wymagania wzorca, to Szarkówka (koło Wolbromia). Zły, bo w tym przypadku skryba by zaczął od "Sz" a nie "S".


Gdyby było trochę więcej tego dokumentu, możnaby porównywać sposób pisania znaków - ta próbka jest dość uboga.

Kazimierz

Witam ponownie,
załączam inny akt pisany tą samą ręką, w celach porównawczych.
Bardzo proszę o pomoc w odczytaniu nazwy tej miejscowości.
Pozdrawiam Ewa

Utwierdziłem się w przekonaniu, że pierwszy znak to "S" i ... nic więcej. Jest mi przykro

Kazimierz

Druga litera to może być też n,ju, na końcu twardy znak? Jakkolwiek , przejrzałam nazwy różnych miejscowości i jakoś nie widzę kandydatki
Dziękuję Panie Kazimierzu za chęć pomocy
Pozdrawiam Ewa

Tak daleko moja wyobraźnia nie sięga, ale...
- gdyby druga litera była "n", to można byłoby się doczytać czegoś w rodzaju Snargowce albo Snorgowce - co kupy się trzyma,
- gdyby druga litera (ale razem z trzecią) tworzyły "ju", to też dałoby się przeczytać coś onomatopeidalnego w postaci "Siurgowce" - wykombinowane, ale nie niemożliwe.

A propos tego, co na końcu: nie jestem filologiem, tym bardziej rosyjskim, ale... na końcu jest ten sam znak, który występuje np. w Załączniku 1, na środku 3. linijki: jest tam słowo, którego inaczej wymówić niepodobna jak "diewiatogo" albo w ostatnim słowie 6. linijki: "liet". Ja ten znak odczytuję jak współczesne "je".
A znaków, które Pani określa jako "twardy znak" jest w tych tekstach bez liku - choćby po "w" w zbitce "w Śląsku". Ortografia rosyjska z czasów carskich tak właśnie miała; kres temu położyła reforma gramatyki, którą przeprowadzono po rewolucji październikowej (chyba w 1924 roku).

Pozdrawiam

Kazimierz