Ziemiaństwo z okolic Częstochowy 1793 – 1945

Krzysztof Kucharski napisał: Witam.
Przeglądając dokumenty z par. Kruszyna z lat 1798-1870, w spisie inwentarza z dn.10.04.1804r dwa razy natknąłem się na nazwisko PACIORKOWSKI;
1. -Na teyże wsi Wikłowie zbierał łąkę z lat dawnych Sobczyk-zagrodnik plebański; lecz także za życia jeszcze mego poprzednika temu zaprzeczono.Na tę łąkę nie ma żadnego pokwitowania i dochodzenie jest trudne,bo doczynienie z małoletnimi PACIORKOWSKIMI.
2.-Jest także do dochodzenia dziesięcina wytyczna z nowin na wsi Wikłowie wydobytych, lecz trudne jej dochodzenie, gdyż ta wieś należy do ;minorennes; PACIORKOWSKICH, a nawet sprawa przedaży tej wsi ciągnie się w Rządzie.
Pozdrawiam.
Krzysztof

Dobra Wikłów były własnością Franciszka Ksawerego Paciorkowskiego, dziedzica również dóbr Borowno. Franciszek Ksawery Paciorkowski zmarł w Borownie 21 października 1802 r. w wieku 58 lat na chorobę płuc (zapalenie płuc bądź opłucnej). Pochowany został trzeciego dnia w kościele w Borownie w grobowcu rodzinnym. (Borowno, akta zgonów 1797 - 1813, k.43). Posiadał dwie żony: Różę z Reptowskich zmarłą 9.07.1792 r. w Borownie i Barbarę z Męcińskich zmarłą 7.04.1827 r. w Borownie, która po jego śmierci poślubiła 16.08.1803 r. w Borownie barona Seweryna de Waldgon. Po śmierci Franciszka Ksawerego Paciorkowskiego jego majątek odziedziczyły dzieci, które posiadał z obiema żonami. Seweryn de Waldgon odkupił Borowno od tychże dzieci i zapewne to samo musiał zrobić z Wikłowem, bowiem w 1812 r. był również właścicielem i tych dóbr.
Ludwik Paciorkowski nabył Wikłów od barona Seweryna de Waldgon 9.12.1812 r.
Antonina Paciorkowska nabyła dobra Wikłów od swego brata Ludwika Paciorkowskiego na mocy jego darowizny z dnia 10.05.1814 r. Dobrom tym służyło prawo wolnego wrębu w przyległych lasach dóbr Kruszyna. Właścicielka wartość dóbr określiła na 109.000 zł. Ludwik Paciorkowski dokonał darowizny we dworze w Borownie, twierdząc, że nie posiada żadnych własnych zstępnych ani wstępnych sukcesorów. Ludwik i Antonina Paciorkowscy byli dziećmi Franciszka Ksawerego Paciorkowskiego dziedzica dóbr Borowno oraz jego żony Róży z Reptowskich. W momencie darowizny Antonina Paciorkowska mieszkała we wsi Osiek.
Ludwik Paciorkowski zmarł 12.06.1814 r. w Borownie na chorobę weneryczną, miał 32 lata, był porucznikiem wojsk polskich Legii Nadwiślańskiej w drugim pułku w drugiej brygadzie. Był kawalerem. Pochowany został w kościele w Borownie w grobie rodzinnym pod ołtarzem św. Walentego (ASC Borowno 64/1814, Akta zgonów parafii Borowno 1813 - 1828, s. 21).
Antonina Paciorkowska poślubiła 30.08.1827 r. w Borownie barona Seweryna de Waldgon dziedzica dóbr Borowno.
Julian Skarzyński zamieszkały we wsi Studzieniec powiat Gostynin nabył dobra Wikłów od Antoniny Paciorkowskiej rozwiedzionej baronowej de Waldgon 20.06.1832 r. za 109.000 zł.
Antonina Zofia Paciorkowska zmarła we dworze we wsi Osiek parafii Koziegłówki 28.03.1833 r. w wieku 49 lat. W akcie zgonu jej stan cywilny określono jako prawna separatka Seweryna Waldgon dziedzica dóbr Borowno. Urodzona we wsi Borowno, zamieszkała we wsi Osiek. Świadkowie: Roman Karoński lat 25 dziedzic wsi Osiek i Józef Chorzelski lat 53 ekonom dóbr Osiek (ASC Koziegłówki 67/1833).

Zeidlerowie vel Zejdlerowie.
Juliusz Zeidler był właścicielem dóbr Więcki w latach 1879 - 1913, które rozparcelował w latach 1907 - 1913.
Juliusz Zeidler zmarł 18.09.1918 r. o godzinie 5 po południu w Częstochowie. Miał 72 lata, był synem zmarłych Bolesława właściciela ziemskiego i jego żony Ernestyny z Beyerów, urodzonym w Bledzianowie powiatu Schildberg w Prusach, był wdowcem po Annie z domu Schipke, na stałe mieszkał w Rębielicach. Jako jego zawód podano: kapitalista. Świadkami byli Jerzy Zeidler lat 39 inżynier z Sosnowca i Ensch Eckert lat 60 właściciel domu z Częstochowy. (ASC parafii Ewangelicko - Augsburskiej w Częstochowie 16/1918).
Juliusz Zeidler ze związku z Anną z Szypków posiadał syna Włodzimierza używającego również imienia Waldemar urodzonego 28.04.1882 r. w Więckach, ochrzczonego tamże 22.07.1882 r. przy czym akt urodzenia zgłoszono do ksiąg parafii ewangelicko - augsburskiej w Sosnowcu dopiero 26.12.1902 r. Jako przyczynę opóźnienia podano przyczyny rodzinne. Rodzicami chrzestnymi byli Ernestyna Zeidler, Otylia Zeidler, Ernest Szypke i Władysław Kancler. Waldemar Zeidler na chrzcie otrzymał imię Włodzimierz, ale w akcie w nawiasie zapisano Waldemar.
Waldemar Zejdler objął urzędownie dzierżawę majątku państwowego Panki dnia 7.08.1922 r., ale już wcześniej prawdopodobnie jeszcze od czasów carskich był dzierżawcą tych dóbr.
Waldemar Zejdler został zamordowany w Pankach przez nieznanych sprawców 13.03.1923 r. Pochowany na cmentarzu w Truskolasach. Po jego śmierci dzierżawa przeszła na jego syna w imieniu którego folwarkiem zarządzała matka. Po trzech latach dzierżawę majątku Panki powierzono wdowie po Waldemarze - Marii Zejdler zamężnej Rybickiej kontraktem urzędowym z dnia 5.03.1926 r. Powierzchnię folwarku Panki oszacowano na 119.5230 ha. Dzierżawa miała trwać do 1.06.1938 r.
Oto akty metrykalne związane z Zeidlerami vel Zejdlerami:
Dnia 8 września 1918 r. o 11 rano w Łuszczowie zawarto związek małżeński pomiędzy Waldemarem Zejdlerem, kawalerem, lat 36, obywatelem ziemskim z Panek, urodzonym w Więckach, a zamieszkałym w Pankach synem żyjącego Juliusza i nieżyjącej Anny z Szipków, a Marią Górską, panną, lat 20, urodzoną w majątku Troja, powiat Kobryń, gubernia Grodzieńska, a zamieszkałą we wsi Łuszczów, córką Feliksa i Antoniny z Mickiewiczów. Zapowiedzi: 18 sierpnia, 25 sierpnia i 1 września 1918 r. w kościołach Łuszczowskim i Ewangelicko - Augsburskim w Częstochowie. Tamowanie małżeństwa nie zaszło. Małżonkowie oświadczyli, iż umowy przedślubnej nie zawarali. Z powodu religii niekatolickiej Waldemar Zejdler otrzymał dyspensę z konsystorza Lubelskiego dnia 2.09.1918 r. Świadkowie: Władysław Kancler, lat 60, administrator majątku Łuszczowskiego i Władysław Juszkowski, lat 35, administrator majątku Sobianowice (ASC Łuszczów 16/1918).
Dnia 13 września 1919 r. o godzinie w pół do trzeciej po południu urodził się w Pankach Zdzisław Remigiusz Waldemar Zejdler, syn Waldemara, dzierżawcy majątku Panki, lat 36 i Marii z Górskich lat 20. Rodzice chrzestni: Jerzy Zejdler i Janina Juszkowska. Świadkowie: Stefan Olszyński, lat 37, dziedzic z Libidzy i Tadeusz Kancler, zawiadowca fabryki przemysłowej w Chęcinach, lat 32. Chrzest w dniu 27.12.1919 r. (ASC Panki 14/1919).
Dnia 13 marca 1923 r. o godzinie 11 wieczorem zmarł w Pankach Waldemar Zejdler, tamże stale zamieszkały dzierżawca majątku państwowego Panki, lat 41, urodzony w Więckach, syn zmarłych Juliusza Gustawa Zejdlera i Anny z domu Schipke, pozostawił po sobie wdowę Marię z Górskich. Świadkowie: Stefan Olszyński lat 41 obywatel ziemski z Libidzy i Ernest Krauze lat 65 obywatel z Częstochowy (ASC parafii Ewangelicko - Augsburskiej w Częstochowie 3/1923).
Dnia 28 stycznia 1923 r. o godzinie 4 po południu urodziła się w Pankach Irena Maria Zofia Zejdler córka Waldemara Zejdlera, zmarłego 13.03.1923 r. i Marii z Górskich lat 23. Rodzice chrzestni: Stefan Olszyński i Zofia Kreczmer. Świadkowie: Stefan Olszyński, lat 40, dziedzic z Libidzy i Franciszek Grychowski, lat 31, nadleśniczy z Krzyżówki. Zamiast zmarłego ojca stawił się Jerzy Zejdler zamieszkały w Sosnowcu, lat 44. Chrzest w dniu 28.04.1923 r. (ASC Panki 39/1923).
Dnia 13 sierpnia 1923 r. o 6 po południu zmarła w Pankach Irena Maria Zofia Zejdler, mająca 6 miesięcy, córka zmarłego Waldemara Zejdlera i żyjącej jego żony Marii z Górskich, dzierżawców folwarku Panki. Świadkowie: Franciszek Grychowski, lat 31, nadleśniczy ze wsi Zwierzyniec i Mieczysław Forecki, lat 33, przemysłowiec z Panek (ASC Panki 31/1923).
Dnia 22 lipca 1924 r. o 4 po południu w Pankach zawarto związek małżeński pomiędzy Stanisławem Józefem Rybickim, kawalerem, lat 24, porucznikiem artylerii polnej 7 pułku, synem Zygmunta i Olgi z Panczaków, urodzonym we Lwowie, a zamieszkałym w Częstochowie, a Marią z Górskich Zejdler, lat 25, wdową po zmarłym w dniu 13.03.1923 r.Waldemarze Zejdlerze, córką Feliksa i Antoniny z Mickiewiczów, urodzoną w Kobryniu, a zamieszkałą w Pankach. Zapowiedzi: 6, 13 i 20 lipca 1924 r. w kościołach Pankowskim i Częstochowskim. Świadkowie: Kazimierz Baran, lat 34, major 7 pułku i Julian Kapliński, lekarz weterynarii, lat 32, obaj zamieszkali w Częstochowie (ASC Panki 20/1924).
Nazwisko członków tej rodziny zapisywano raz jako Zeidler, a raz jako Zejdler.
Poniżej grób Waldemara Zejdlera na cmentarzu w Truskolasach oraz plan folwarku Panki.

Sprostowanie.
August Kramer nabył dobra Więcki od Agnieszki z Basińskich Wołowskiej 23.07/4.08.1877 r. za 27.840 rubli.
Juliusz Zeidler nabył dobra Więcki od Augusta Kramera 15/27.03.1879 r. za 24.500 rubli.

Panie Krzysztofie

Idąc tropem tego Borowna i Ksawerego natrafiłem na akt notarialny którego nie rozumiem.

Po pierwsze, może ktoś pomoże jaka to jest wieś z której Ksawery przyjechał do Częstochowy?

Po drugie. Cóż on robił w guberni wołyńskiej? Wojsko? Jasno wynika że to ten Ksawery z Przystajni. A może to ktoś inny, syn innego Antoniego a z wizytą u rodziny w Przystajni gdzie przypadkowo występuje też imię Antoni i Ksawery, który jak sądziłem mieszkał wtedy w miejscowości Stany?

www.fotosik.pl/zdjecie/238e650e021c1352

www.fotosik.pl/zdjecie/7a0f63a26c4e9fe7

www.fotosik.pl/zdjecie/c225e10a4a59af18

Robert

Działo się w mieście powiatowym Częstochowie Starej dnia 14.04.1826 r.
Przede mną Ignacym Budrewiczem rejentem Kancelarii powiatu częstochowskiego w Okręgu Trybunału Cywilnego Województwa Kaliskiego w mieście Starej Częstochowie, w domu pod liczbą 81 przy ulicy Targowej mieszkającym i urzędującym w przytomności świadków niżej wyrażonych stanąwszy osobiście Wny Ksawery Paciorkowski, syn niegdy Wnego Antoniego Paciorkowskiego dziedzica dóbr Przystajni, w wsi Płocie?, Guberni Wołyńskiej w Królestwie Rosyjskim zamieszkały, a tu do Częstochowy za interesami przybyły, zaś co do aktu niniejszego zamieszkanie prawne w wsi Przystajni sobie obierający z osoby swej mnie rejentowi jako i świadkom dobrze znany, zdrowy na siłach umysłu i do działań urzędowych prawomocny jawnie i dobrowolnie zeznał - Iż zeznający część z sumy 200 dukatów kapitalnej tudzież prowizji na osobę jego jako sukcesora niegdy Antoniego Paciorkowskiego ojca (od Józefa Morzkowskiego? należnej) przypadającej po odebranej satysfakcji realnej stosownie do dobrowolnej z Jaśnie Wielmożnym Sewerynem Baronem Waldgon ugody temuż Jaśnie Wielmożnemu Sewerynowi Baronowi Waldgonowi sędziemu pokoju powiatu wieluńskiego, dziedzicowi dóbr Borowna z przyległościami całkowite prawo swoje jako wspólnie w równej części z rodzeństwem swoim ma do powyżej wzmiankowanej sumy 200 dukatów, tudzież prowizji od Wgo Józefa Morzkowskiego? należnej z wszelkim prawem własności, jak co do kapitału jako i prowizji zupełnie odstępuje dając temuż w pełną moc i władzę w imieniu swym część odcedowaną od Józefa Morzkowskiego? lub od sukcesorów niegdy Ksawerego Paciorkowskiego jako własność swoją dochodzenia odebrania i pokwitowania - Zrzekając się wszelkich wybiegów prawnych a to pod egzekucją z aktu niniejszego wynikającą - Żądając ażeby wyciąg aktu niniejszego w formie do wykonania potrzebnej dla Jaśnie Wielmożnego Seweryna Waldgon był wydany, od którego stempel w cenie złotych 2 złożony został - Akt niniejszy, dnia miesiąca i roku jako wyżej spisany, w przytomności urodzonego Tomasza Buczalskiego i Floriana Lorka. obydwóch tu w mieście Starej Częstochowie zamieszkałych jako świadków pełnoletnich żadnemu prawnemu wyłączeniu niepodległych po wyraźnym przeczytaniu dostatecznym zrozumieniu i dobrowolnym przyjęciu zeznający wraz z świadkami i mną rejentem podpisali.

Tłumacząc to na dzisiejsze realia: Antoni Paciorkowski pożyczył Józefowi Morzkowskiemu (nie jestem pewien nazwiska) 200 dukatów. Po śmierci Antoniego Paciorkowskiego odzyskanie tego długu wraz z procentem (w akcie prowizją) przeszło na jego spadkobierców czyli dzieci. Ksawery Paciorkowski jako syn Antoniego swoje prawa do odzyskania swojej części tej wierzytelności wraz z procentem przekazał Sewerynowi Waldgon. Ksawery Paciorkowski w zamian za przekazanie Waldgonowi swojej części wierzytelności otrzymał od niego "satysfakcję realną" czyli prawdopodobnie pieniądze, ale zapewne mniejsze niż część wierzytelności od Morzkowskiego. Ale dalej w akcie zapisano, że Ksawery Paciorkowski przekazał tę wierzytelność Waldgonowi na mocy ugody. Być może więc Paciorkowski był winien jakąś sumę Waldgonowi i nie będąc w stanie mu jej zwrócić przekazał mu swoją wierzytelność u Morzkowskiego. Teraz więc dochodzenie części wierzytelności z 200 dukatów przeszło z Ksawerego Paciorkowskiego na Seweryna Waldgona. Z aktu wynika też, że gdyby rodzeństwo Paciorkowscy odzyskali od Morzkowskiego 200 dukatów to wtedy musieliby przekazać Waldgonowi z tej sumy tę część, która należała wcześniej do Ksawerego Paciorkowskiego.
Generalnie akt dotyczy tego co znamy również współcześnie, gdzie wierzyciel sprzedaje swoje wierzytelności np. firmie windykacyjnej i wtedy to już jest wierzytelność tejże firmy i ona odzyskuje te pieniądze dla siebie.
Ksawery Paciorkowski jak wynika z aktu na pewno był synem Antoniego Paciorkowskiego z Przystajni, nie można mieć co do tego wątpliwości. Próbowałem odnaleźć miejscowość Płocie w guberni wołyńskiej, ale takowej brak. Trudno więc na razie odpowiedzieć na pytanie o jaką wieś chodzi. Posiadanie nieruchomości dawniej jak i dziś nie oznaczało, że się na jej terenie zamieszkiwało. Ksawery Paciorkowski nie musiał więc mieszkać w Stanach. Co robił w guberni wołyńskiej trudno orzec.

Dobra ziemskie Dąbrowa.
Dobra te należały wcześniej wraz z dobrami Kąty do dóbr ziemskich Więcki.
W 1871 r. dobra Dąbrowa posiadały powierzchnię 433 mórg i 193 prętów.
Berek Gerszon i Ejel vel Enzel Kurland nabyli dobra Dąbrowa od Agnieszki z Basińskich Wołowskiej wdowy po Ksawerym Wołowskim 7/19.02.1871 r. za 9000 rubli.
Berek Gerszon nabył połowę dóbr należącą do Ejela vel Enzela Kurlanda 9/21.04.1874 r. za 1000 rubli.
Berek Gerszon sprzedał połowę tych dóbr Ejelowi vel Enzelowi Kurlandowi 21.07/2.08.1875 r. za 1000 rubli.
Emil Saint Paul zamieszkały w dobrach Więcki nabył z dóbr Dąbrowa 16 mórg i 112 prętów od Berka Gerszona oraz Ejela vel Enzela Kurlanda 2/14.03.1876 r. za 500 rubli.
Berek Gerszon i Ejel vel Enzel Kurland dnia 21.07/2.08.1875 r. sprzedali z tych dóbr ziemię po wyrąbanym lesie następującym osobom:
1.August i Franciszka z domu Kryst małżeństwo Elsner 14 mórg i 119 prętów za 199 rubli i 20 kopiejek.
2.Józef i Teresa z domu Elsner małżeństwo Górnik 11 mórg i 190 prętów za 161 rubli i 7 kopiejek.
3.Wilhelm Schaffer 17 mórg i 135 prętów za 241 rubli i 60 kopiejek.
4.Józef Światły 11 mórg i 190 prętów za 161 rubli i 7 kopiejek.
5.Antoni Olszewski 11 mórg i 190 prętów za 161 rubli i 7 kopiejek.
6.Feliks Węsik 5 mórg i 245 prętów za 80 rubli i 50 kopiejek.
7.Maciej Habierek 29 mórg i 25 prętów za 402 ruble i 66 kopiejek.
8.Wojciech Kapłan 11 mórg i 190 prętów za 161 rubli i 7 kopiejek.
9.Marcin Melka 34 morgi i 270 prętów za 483 ruble.
10.Roch Baś 10 mórg i 98 prętów za 155 rubli.
11.Michał i Elżbieta z domu Knopik małżeństwo Bączek 27 mórg i 22 pręty za 324 ruble.
12.Ferdynand Keller 14 mórg i 100 prętów za 162 ruble.
Marcin Melke sprzedał ze swojej części 8 mórg Wawrzyńcowi synowi Bartłomieja i Franciszce córce Wawrzyńca z domu Skonieczna małżeństwu Krysiak 7/19.11.1877 r. za 120 rubli.
Maciej Habierek sprzedał ze swojej części 5 mórg Jakubowi Tokarskiemu synowi Urbana 12/24.11.1877 r. za 80 rubli.
Wawrzyniec i Franciszka z Krysiakow sprzedali swoje 8 mórg Andrzejowi Konowalskiemu synowi Michała 1/13.09.1879 r.
Prawo własnośći 12 mórg i 116 prętów z ziemi o powierzchni 14 mórg i 119 prętów należącej do Augusta i Franciszki Elsner przeszło na Ferdynanda i Karolinę z domu Elsner małżeństwo Miller 13/25.09.1881 r.
Berek Gerszon i Enzel Kurland 28.10/9.11.1881 r. sprzedali z tych dóbr ziemię następującym osobom:
1.Karol Antczak 13 mórg i 80 prętów.
2.Karol Greszel 13 mórg i 56 prętów.
3.Wincenty Dziubała 13 mórg i 85 prętów.
4.August Omies 23 morgi i 78 prętów.
5.Wilhelm Fiszer 11 mórg i 85 prętów.
6.Andrzej Janeczek 32 morgi i 215 prętów.
7.Józef Gepner 6 mórg i 270 prętów.
8.Maciej Haberek 6 mórg i 270 prętów.
9.Józef Górnik 12 mórg i 125 prętów.
10.Antoni Włodarczyk 29 mórg i 30 prętów.
11.Andrzej Związek 14 mórg i 265 prętów.
Maciej Haberek sprzedał ze swojej części 4 morgi i 25 prętów Wojciechowi Kapłoniakowi synowi Mikołaja 17/29.12.1881 r. za 95 rubli.
Marcin Melke sprzedał ze swojej części 22 morgi Agnieszce Melke z domu Krych 6/18.07.1882 r. za 600 rubli.
Marcin Melke sprzedał ze swojej części 4 morgi i 270 prętów Mariannie Jędrysiak córce Franciszka Ptaka 28.08/9.09.1882 r. za 100 rubli.
August Omies sprzedał ze swojej części 17 mórg i 78 prętów Adolfowi Tesche synowi Augusta 25.09/7.10.1883 r. za 700 rubli.
Agnieszka Melke sprzedała należące do siebie 22 morgi Franciszkowi Tasarskiemu synowi Józefa 29.11/11.12.1883 r. za 800 rubli.
Karol Greszel sprzedał należące do siebie 13 mórg i 56 prętów Konstantemu Kucharskiemu synowi Aleksandra 21.12.1883/2.01.1884 r. za 120 rubli.
Franciszek Tasarski sprzedał należące do siebie 22 morgi Marcinowi synowi Antoniego i Agnieszce córce Bartłomieja z domu Krych małżeństwu Melke 30.05/11.06.1884 r. za 400 rubli.
Po śmierci Berka Gerszona należąca do niego część dóbr Dąbrowa przeszła w równych częściach na jego spadkobierców: 1.Hana Leslau z domu Gerszon córka Berka, żona Abrama Lejbusia Leslau, 2.Etla vel Etka Pławner z dom Gerszon córka Berka, żona Joachima Pławnera, 3.Szaja Gerszon syn Berka, co zapisano urzędownie 30.04/12.05.1887 r.
Feliks Węsik sprzedał należące do siebie 5 mórg i 245 prętów Walentemu Randakowi synowi Adama i Elżbiecie Jędrysiak córce Walentego 11/23.08.1888 r. za 200 rubli.
Józef Światły sprzedał należące do siebie 11 mórg i 190 prętów Janowi i Mariannie małżeństwu Chojnackim 14/26.08.1889 r. za 100 rubli.
Michał i Elżbieta małżeństwo Bączek ze swojej części sprzedali 11 i pół morgi Szymonowi synowi Michała i Agnieszce córce Karola z domu Szmigiel małżeństwu Bączek 27.09/9.10.1890 r. za 80 rubli.
Adolf Tesche sprzedał należące do siebie 17 mórg i 78 prętów Ferdynandowi Millerowi 5.06/24.05.1891 r. za 300 rubli.
Antoni Olszewski ze swojej części darował swej córce Mariannie i jej mężowi Franciszkowi małżeństwu Dominiak 5 mórg 31.12.1893/12.01.1894 r. o wartości 100 rubli.
Józef Gepner sprzedał należące do siebie 6 mórg i 270 prętów 9/21.02.1898 r. Janowi i Franciszce małżeństwu Szulc za 99 rubli.
Karolina z Elsnerów Miller sprzedała należącą do siebie połowę z części o powierzchni 12 mórg i 116 prętów Józefowi synowi Karola i Klarze z Millerów córce Ferdynanda małżeństwu Bejm 2/15.12.1908 r. za 300 rubli.
Ziemia o powierzchni 14 mórg i 265 prętów należąca do Andrzeja Związka została na licytacji publicznej w Sądzie Okręgowym w Piotrkowie sprzedana Józefowi Misiakowi synowi Jana 2.10.1909 r. za 375 rubli.
Józef Misiak sprzedał należące do siebie 14 mórg i 265 prętów Michałowi Cieśli 23.01/5.02.1912 r. za 600 rubli.
Część dóbr Dąbrowa należąca do Enzela Kurlanda po jego śmierci po przeprowadzeniu postępowania spadkowego przeszła na jego córkę Taubę Kurland zamężną Sztam na mocy protokołu regulacji spadku z dnia 20.08.1918 r.
Jan i Franciszka małżeństwo Szulc należące do siebie 6 mórg i 270 prętów wraz z połową domu mieszkalnego, połową obory, stodoły i studni sprzedali 17.08.1921 r. Józefowi Szulcowi synowi Jana i wdowie Ewie Kiedos z domu Bęben za 100.000 marek.
W aktach różnie zapisywano nazwiska, dotyczy to nazwisk: Habierek / Haberek, Melke / Melka.
Poniżej granica dóbr Dąbrowa z dobrami Więcki na mapie z 1871 r.